Verstoppertje

Ik tel tot 10 en dan moet je weg zijn.

1,2

Loop je weg? Ik hoor alleen het geritsel van de bomen die wild heen en weer bewegen.
Ik hoor zacht je voetstappen steeds verder weg stappen, ik voel je aanwezigheid ineens heel dicht bij mij.
Loop dan weg... we spelen een spelletje.

3,4

Ik hoor je lach. Ik hoor hoe blij je bent met je plekje. Het plekje waar je veilig bent. Het plekje dat van jou is. Ik weet dat ik goed zal moeten zoeken om je te vinden want ik hoor je lach ver weg. Ik verheug me al op het moment dat ik je vind want dan zie ik je stralende lach.

5,6

Ik begin steeds sneller te tellen. Steeds sneller en steeds ongeduldiger ik wil je zien. Ik beeld me in waar je zou zitten. In het schuurtje misschien? In het hondenhok? Bij de kippen? Ik sta te trappen van ongeduld net als een kind de dag van 6 december...

7,8

Ik probeer beter te horen waar je lach vandaan komt zodat ik je zo dadelijk sneller kan vinden. Ik luister... ik wacht... ik wacht... ik luister... Hallo? Je antwoordt niet. Hallo?! Dadelijk moet je wel reageren denk ik blij want dan vind ik jou!

9,10

WIE NIET WEG IS IS GEZIEN!!!

Maar deze keer ben ik gezien... ditmaal zijn wij  gezien...